Μια δημοσιογράφος μαθαίνει για ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε σε κάποιο φύλλο της εφημερίδας Politika το 1968, το οποίο προέβλεπε με ακρίβεια την ημερομηνία και την ώρα θανάτου του Τίτο δώδεκα χρόνια προτού όντως πεθάνει.
Αρχίζει να ερευνά ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες έγραψε το άρθρο αυτό. Στο μεταξύ λαμβάνει διαπίστευση για να επισκεφθεί ως ανταποκρίτρια τη Συνέλευση στην οποία θα εκλεγούν οι μελλοντικοί ηγέτες και κυβερνήτες της Σερβίας. Και εκεί γρήγορα θα την απασχολήσει ένας φόνος.
Το βιβλίο Ο Τίτο Πέθανε είναι ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με εξαιρετική πλοκή, αξέχαστους χαρακτήρες, μυστηριώδεις φόνους και αναπάντεχες ανατροπές. Οι περιγραφές και τα καυστικά σχόλια της δημοσιογράφου για τη διαφθορά, τη βία, τη ζωή των πολιτικών και των μεγιστάνων, την αστυνομία και τη μουσική σκηνή επιβεβαιώνουν ότι η συγγραφέας είναι μια δεξιοτέχνις της αφήγησης, που καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τον αναγνώστη μέχρι και την τελευταία σελίδα.
«Στην αρχή όλα είναι δυνατά, γιατί μόνο στην αρχή είναι όλα ανοιχτά - κάτι σαν την πρώτη ματιά, μετά την οποία μπορεί να ακολουθήσει σεξ της μιας νύχτας ή δεσμός για μια ολόκληρη ζωή, μπορεί να προκύψουν μόνο μερικά ραντεβού ή και κάτι που θα είναι καλύτερα να ξεχαστεί, μπορεί όμως και να μη γίνει απολύτως τίποτα. Και στο τέλος όλα κλείνουν, γιατί στο τέλος τίποτα πια δεν είναι εφικτό, ξέρουμε τη λύση... Και ξέρετε τι είναι λύση; Λύση είναι το σημείο ή η στιγμή που δε σας νοιάζει πια τι θα συμβεί μετά - τα έχετε μάθει όλα. Σαν να διηγείστε σε κάποιον ξένο στο τρένο τη ζωή σας, υπολογίζετε το χρόνο για να προλάβετε να τα εξιστορήσετε όλα μέχρι τη στάση όπου θα κατεβείτε, χωρίς να ξέρετε σε ποια στάση κατεβαίνει εκείνος, κάτι που σας προβληματίζει λίγο, θα καταφέρετε άραγε να τελειώσετε εγκαίρως; Και ύστερα κατεβαίνετε. Αυτή είναι η λύση. Ή μήπως αυτό είναι στάση;»